Ozon złotym środkiem na roztocze kurzu domowego.

Indywidualne gospodarstwa domowe z uwagi na wyposażenie oraz bardzo specyficzny mikroklimat stanowią prawdziwe królestwo dla roztoczy, z uwagi na stałą obecność kurzu w pomieszczeniach mieszkalnych. Największa ich populacja występuje przede wszystkim w materacach, poduszkach, dywanach, kołdrach oraz pluszowych zabawkach. Dzięki wilgoci, cieple oraz znacznym ilościom złuszczonego naskórka roztocza posiadają idealne warunki do bytowania i namnażania. Prowadzone na przestrzeni lat specjalistyczne badania naukowe potwierdziły, że na pojedynczym łóżku może występować nawet dwa miliony roztoczy. Podstawowym pokarmem dla roztoczy są kawałki ludzkiego naskórka i skóry. Z uwagi ma błyskawiczny proces ich namnażania się całkowita neutralizacja roztoczy nie jest możliwa. Ich występowaniu w naszej szerokości geograficznej szczególnie sprzyja długi sezon grzewczy oraz rzadkie wietrzenie pomieszczeń mieszkalnych. Roztocza posiadają najlepsze warunki do bytowania w określonych zakresach temperatur, pomiędzy 22 a 28 stopniami Celsjusza. Z tej przyczyny badacze tych form mikroorganizmów zalecają utrzymywanie w domach stałej temperatury na poziomie około 20 stopni. Charakterystycznym elementem pajęczaków jest fakt, że praktycznie nie występują one na wysokości powyżej 1000 metrów nad poziomem morza. Roztocza kurzu domowego.
Ten rodzaj roztocza należy do grupy saprofitycznych pajęczaków bytujących w domowym kurzu od 60 do 100 dni, doskonale rozwijających się w temperaturze pomiędzy 22 a 26 stopni Celsjusza, przy wilgotności powietrza na poziomie około 80 procent. W przypadku niesprzyjających warunków korzystają z instrumentarium działań obronnych, chowając się w dywanowym włosiu, szczelinach, narzutach oraz gromadzą się tworząc kopuły i zapobiegając wyginięciu głębiej położonych osobników. W przypadku środowiska domowego charakteryzującego się innymi parametrami atmosfery, szczególnie w pomieszczeniach chłodnych i suchych roztocza giną, z uwagi na znaczą wrażliwość na względną wilgotność oscylującą poniżej 55 procent. Najważniejszym alergenem, którego źródłem są roztocza są kulki kałowe. Wydalane przez pajęczaki.

Do najczęściej występujących należą:

• Dermatophagoides pteronyssinus (Skórożarłoczek skryty)
• Euroglyphus maynei
• Dermatophagoides farinae
• Skórożarłoczek skryty - pospolity roztocz kurzu domowego

Najbardziej powszechne alergeny roztoczy kurzu domowego to:

dermatophagoides pteronyssinus, czyli skórożarłoczek skryty. Samica ma od ok. 420 µm długości i 320 µm szerokości, zaś samiec od ok. 420 µm długości i 245 µm szerokości, ciało owalne, barwy białej. Szczecinki na idiosomie i odnóżach długie, sterczące. Preferuje wysoką wilgotność (70% - 80%), z dwóch powodów. Po pierwsze potrzebuje wody do życia a w ograniczony sposób może czerpać ją z powietrza. Po drugie, lepiej przyswaja pokarm, który został wstępnie przetworzony przez grzyby – które żyją w kurzu i rozkładają nasz naskórek. W gramie kurzu znajdziemy około 200 skórojadków, wśród których samiczki żyją ponad 2 miesiące, a samce około 20 dni. Samiczka w drugiej połowie swojego życia składa 60 - 100 jaj, które pilnuje przez ostatni miesiąc. Roztocz ten jest zbyt duży, aby unosił się swobodnie w powietrzu, w przeciwieństwie do jego odchodów, które głównie uczulają. Dokładnie białka enzymatyczne występującymi w ich przewodzie pokarmowym. O ile typowy roztocz ma wielkość około 1/3 mm, to alergen unoszący się w powietrzu ma rozmiar około 1/50 mm. Warunkiem reakcji uczuleniowej jest dostanie się alergenu do dróg oddechowych. Dlatego chorzy najczęściej odczuwają dolegliwości podczas sprzątania – wówczas sporo kurzu wraz z alergenami unosi się w powietrzu.

Ozonowanie skutecznie usuwa:

• pleśń i grzyby – całkowicie i bezpowrotnie niszczy grzyby, grzybnie oraz formy przetrwalnikowe niebezpieczne dla zdrowia osób przebywających w ich otoczeniu. Ponadto skutecznie usuwa pleśń na ścianach i usuwa nieprzyjemny zapach stęchlizny.
• roztocze – bardzo niebezpieczne dla zdrowia mikroorganizmy, które są przyczyną ataków astmy, alergii, osłabienia. Stężenie ozonu powyżej 0,05 ppm likwiduje je całkowicie.
• drobnoustroje - giną już od kontaktu z bardzo niewielką ilością ozonu. Dzięki temu nie istnieje niebezpieczeństwo zakażenia bakteryjnego, groźnych chorób, gnicia żywności i pojawiania się nieprzyjemnego zapachu.
• pyłki kwiatowe –uwalniany w trakcie rozkładania się ozonu tlen likwiduje uciążliwe dla zdrowia alergików podrażnienia oczu, nosa, czy gardła.
• odór papierosowy - liczne, groźne dla zdrowia związki chemiczne po kontakcie z ozonem utleniają się do związków mniej szkodliwych i pozbawionych duszącej woni nikotyny. Ozon jest także skuteczny w pomieszczeniach, w których odór papierosów wniknął w meble, ściany oraz tapicerkę samochodu.
• związki pierścieniowe oraz ich pochodne - używane są jako rozpuszczalniki organiczne do lakierów i farb. Mają właściwości rakotwórcze i są zagrożeniem dla ludzkiego zdrowia. Ozonowanie wywołuje rozpad pierścienia węglowego i utlenienie powstałych związków prostych do dwutlenku węgla, wody oraz tlenków pierwiastków wchodzących w skład pochodnych.