Ozon jest alotropową odmianą tlenu występującą we wszystkich stanach skupienia. W stanie gazowym jest niebieski, posiada charakterystyczny zapach przypominający świeże powietrze po burzy. Ozon, trójatomowy tlen - działa bardzo silnie bakteriobójczo i wirusobójczo. Dzięki silnemu działaniu utleniającemu - jest jednym z najsilniejszych znanych utleniaczy. Badania naukowe w sposób nie budzący wątpliwości dowodzą, że bakteriobójcze oddziaływanie ozonu jest  50 – krotnie skuteczniejsze i aż 3000 – krotnie szybsze od działania chloru. Ponadto nawet bardzo niewielkie stężenie gazu usuwa bakterie, wirusy i grzyby raptem w ciągu kilku minut. Dezaktywuje on mikroorganizmy nie pozostawiając żadnych produktów ubocznych lub substancji cząstkowych. Natomiast substancje o nieprzyjemnym zapachu (głównie różne organiczne związki o długim łańcuchu) utlenia do prostszych, które nie są już toksyczne i nie wydzielają przykrego zapachu.

Czy ozon jest toksyczny?

Charakterystyczny, intensywny zapach ozonu wyczuwalny jest już przy stężeniu 0,02−0,05 ppm. Ozon jest niebezpieczny dla ludzkiego zdrowia wówczas, gdy osiąga stężenie powyżej 0,08 ppm w powietrzu, które wdychamy przez osiem godzin. To uniwersalna norma, która obowiązuje w większości państw Europy oraz w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Stąd tak ważną kwestią jest to, by proces ozonowania był wykonywany przez odpowiednio przeszkolone oraz kompetentne w tym zakresie osoby.

Ozonowanie skutecznie usuwa:

• pleśń i grzyby – całkowicie i bezpowrotnie niszczy grzyby, grzybnie oraz formy przetrwalnikowe niebezpieczne dla zdrowia osób przebywających w ich otoczeniu. Ponadto skutecznie usuwa pleśń na ścianach i usuwa nieprzyjemny zapach stęchlizny.
• roztocze – bardzo niebezpieczne dla zdrowia mikroorganizmy, które są przyczyną ataków astmy, alergii, osłabienia. Stężenie ozonu powyżej 0,05 ppm likwiduje je całkowicie.
• drobnoustroje - giną już od kontaktu z bardzo niewielką ilością ozonu. Dzięki temu nie istnieje niebezpieczeństwo zakażenia bakteryjnego, groźnych chorób, gnicia żywności i pojawiania się nieprzyjemnego zapachu.
• pyłki kwiatowe –uwalniany w trakcie rozkładania się ozonu tlen likwiduje uciążliwe dla zdrowia alergików podrażnienia oczu, nosa, czy gardła.
• odór papierosowy - liczne, groźne dla zdrowia związki chemiczne po kontakcie z ozonem utleniają się do związków mniej szkodliwych i pozbawionych duszącej woni nikotyny. Ozon jest także skuteczny w pomieszczeniach, w których odór papierosów wniknął w meble, ściany oraz tapicerkę samochodu.
• związki pierścieniowe oraz ich pochodne - używane są jako rozpuszczalniki organiczne do lakierów i farb. Mają właściwości rakotwórcze i są zagrożeniem dla ludzkiego zdrowia. Ozonowanie wywołuje rozpad pierścienia węglowego i utlenienie powstałych związków prostych do dwutlenku węgla, wody oraz tlenków pierwiastków wchodzących w skład pochodnych.

Profesjonalne przeprowadzenie czynności ozonowania jest całkowicie bezpieczne dla zdrowia, nie wiąże się z jakimikolwiek ograniczeniami w częstotliwości przeprowadzania zabiegów oraz może być stosowane nawet na dużych powierzchniach w bardzo krótkim zakresie czasu.

HISTORIA:

W 1785 r. holenderski przyrodnik M. van Marum wyczuł dziwny zapach powietrza wokół maszyn elektrostatycznych. Ani on, ani chemicy, którzy ponad pół wieku później zidentyfikowali źródło tej woni jako ozon (od grec. odzon - pachnący), nie przypuszczali, że mają do czynienia z gazem tak istotnym dla życia na Ziemi.

Ozon jest zbudowany z trzech atomów tlenu, O3. Powstaje pod działaniem promieni UV, a także w wyniku reakcji tlenku azotu z lotnymi związkami organicznymi i podczas wyładowań atmosferycznych. Zawsze po burzy z licznymi piorunami czujemy odświeżone powietrze, właśnie z powodu obecności ozonu.

OZON W PRZYRODZIE:

Ozon występuje w atmosferze. W jej części przyziemnej zwanej troposferą stanowi niebezpieczne zanieczyszczenie powietrza, natomiast w stratosferze tworzy „warstwę ozonową”, która chroni życie przed szkodliwymi promieniami UV-B.

Zanieczyszczenie powietrza ozonem w troposferze jest bardziej niebezpieczne dla roślin niż dla zwierząt. Rośliny są bardziej wrażliwe, gdyż ozon z łatwością przedostaję się przez szparki i utlenia zawartość komórek, powodując nieodwracalne zmiany biochemiczne i fizjologiczne. Uszkodzone komórki zamierają, a na górnej stronie liści pojawiają się między żyłkami czarne lub brązowe plamy.
Igły drzew iglastych żółkną i przedwcześnie opadają. Procesy fotosyntezy ulegają wyhamowaniu i w wyniku znacznie obniża sucha masa roślin.

W stratosferze ozon spełnia funkcję filtra pochłaniającego niebezpieczne promieniowanie ultrafioletowe UV-B, które emitowane jest przez Słońce. Pochłanianie następuje podczas reakcji rozszczepienia cząsteczki ozonu na tlen i rodnik tlenowy. Całkowita zawartość w atmosferze „pożytecznego” ozonu, który przed UV-B chroni życie na Ziemi, jest niewielka. Gdyby cały ten ozon zgromadził się przy powierzchni ziemi (na poziomie morza), jego warstwa miałaby zaledwie 3 mm grubości. Wielkość tę nazywamy zredukowaną grubością warstwy ozonu. Zawartość ozonu w atmosferze mierzy się w jednostkach Dobsona - DU (Dobson unit), a 1 DU odpowiada zredukowanej warstwie ozonu grubości 0,01 mm. Średnia zawartość ozonu w atmosferze ziemskiej wynosi około 300 DU (bo 3 mm), a przerzedzenie warstwy ozonowej nazywa się „dziurą ozonową”. Uszczuplenie warstwy ozonowej jest wprost proporcjonalne do wzrostu promieniowania UV-B na powierzchni Ziemi. Duże dawki UV-B osłabiają układ odpornościowy, wywołują raka skóry, są przyczyną powstawania katarakty (uszkodzenia narządu wzroku). Ubytek ozonu o 1% wywołuje wzrost o 2.5% liczby zachorowań. Nadmierne ilości UV-B oddziałują szkodliwie na wzrost roślin i zwierząt, ograniczają rozwój fitoplanktonu, co wpływa na funkcjonowanie ekosystemów lądowych i wodnych (np. zmniejsza się populacja ryb).

Szacuje się, że w ostatnich latach „dziura ozonowa” powiększyła się znacznie, a warstwa ozonowa zmniejszyła się o 4-6%, dlatego w ramach akcji jej ochrony wycofaliśmy freony z lodówek, a w r. 2005 skuteczny fumigant - bromek metylu z zastosowań w rolnictwie, gdyż prawie 60x bardziej skutecznie niszczył ozon w stratosferze niż freony.
Ozon w zabiegach dezynsekcji może nawet zastąpić bromek metylu, który go niszczył w stratosferze (!).